De fysieke kaart van Indonesië toont het landschap en de geografie van Indonesië. Met deze geografische kaart van Indonesië kun je de fysieke kenmerken van Indonesië in Zuidoost-Azië ontdekken. De fysieke kaart van Indonesië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Indonesië is een archipel in Zuidoost-Azië, gelegen tussen de Indische en de Stille Oceaan. Het bevindt zich op een strategische locatie aan of langs belangrijke scheepvaartroutes van de Indische Oceaan naar de Stille Oceaan, zoals u kunt zien op de fysieke kaart van Indonesië. De verschillen in cultuur van het land zijn gevormd - hoewel niet specifiek bepaald - door eeuwenlange complexe interacties met de fysieke omgeving. Hoewel de Indonesiërs nu minder kwetsbaar zijn voor de gevolgen van de natuur als gevolg van verbeterde technologie en sociale programma's, is hun sociale diversiteit tot op zekere hoogte voortgekomen uit traditioneel verschillende patronen van aanpassing aan hun fysieke omstandigheden.

Indonesië is een mix van kustvlakten met enkele bergachtige gebieden in het binnenland van de eilanden. De eilanden Sumatra, Borneo en Papoea bevatten bijvoorbeeld het Barisan-, Kapuas- en Maokegebergte, zoals de fysieke kaart van Indonesië laat zien. Puncak Jaya (de berg Jayawijaya) is met 4.884 m de hoogste berg van Indonesië op het eiland Nieuw-Guinea. Veel van de berggebieden in Indonesië zijn actieve vulkanen, zoals de berg Merapi op het eiland Java.

De geografisch gefragmenteerde natie Indonesië bestaat uit meer dan 17.500 eilanden - waarvan 6.000 bewoond - verspreid over de zeeën en zeestraten tussen de Indische en de Stille Oceaan. Deze exotische archipel, gelegen op de evenaar, omvat talloze landvormen, zoals laaglanden, bergen en vulkanen. Het totale grondgebied van Indonesië omvat nog eens 93.000 vierkante kilometer aan binnenzeeën (zeestraten, baaien en andere wateren), zoals vermeld op de fysieke kaart van Indonesië. De bijkomende omringende zeegebieden brengen het algemeen erkende Indonesische grondgebied (land en zee) op ongeveer 5 miljoen vierkante kilometer. De regering claimt echter ook een exclusieve economische zone, wat het totaal op ongeveer 7,9 miljoen vierkante kilometer brengt.

Indonesië topografische kaart toont de fysieke kenmerken van Indonesië. Met deze topografische kaart van Indonesië ontdek je de landvormen en geografische kenmerken van Indonesië in Zuidoost-Azië. De topografische kaart van Indonesië is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

De topografie van de Indonesische eilanden varieert, maar bestaat voornamelijk uit laaggelegen kustgebieden. Sommige van de grotere Indonesische eilanden (Sumatra en Java bijvoorbeeld) hebben grote binnenlandse bergen. Omdat de 13.677 eilanden waaruit Indonesië bestaat op de twee continentale platen liggen, zijn veel van deze bergen vulkanisch, en er zijn verschillende kratermeren op de eilanden, zoals u kunt zien op de topografische kaart van Indonesië. Java alleen al heeft 50 actieve vulkanen. Vanwege de ligging komen natuurrampen - vooral aardbevingen - vaak voor in Indonesië. Op 26 december 2004 trof een aardbeving van 9,1 tot 9,3 magnitude in de Indische Oceaan, die een grote tsunami veroorzaakte die vele Indonesische eilanden verwoestte.

De meeste grote Indonesische eilanden zijn bedekt met torenhoge bergketens, met talrijke toppen die meer dan 12.000 voet bereiken, zoals de topografische kaart van Indonesië laat zien. Op Sumatra strekt de lange, smalle Barisan keten zich uit over de gehele lengte van het westelijke deel van het eiland. Aan het uiteinde van deze keten in het zuiden van Indonesië ligt het Bukit Barisan Selatan National Park, waar exotische dieren leven, zoals de bedreigde Sumatraanse tijger en de neushoorn. De zuidelijke rand van het Barisan-gebergte herbergt ook belangrijke culturele en archeologische vindplaatsen, voornamelijk bestaande uit megalieten in de vorm van mensen en dieren, waarvan sommige dateren van bijna 1000 v. Chr.

Het land Indonesië telt talrijke bergen en ongeveer 400 vulkanen, waarvan er ongeveer 100 actief zijn. Alleen al tussen 1972 en 1991 werden 29 vulkaanuitbarstingen geregistreerd, meestal op Java. De hevigste vulkaanuitbarstingen in de moderne tijd vonden plaats in Indonesië. Op de eilanden Sumatra, Java, Bali, Lombok, Sulawesi en Seram zijn bergen tussen 3.000 en 3.800 meter boven de zeespiegel te vinden, zoals vermeld op de topografische kaart van Indonesië. De hoogste bergen van het land, die tussen 4.700 en 5.000 meter reiken, bevinden zich in het Jayawijaya-gebergte en het Sudirman-gebergte in Irian Jaya. De hoogste top, Puncak Jaya, die 5.039 meter bereikt, ligt in het Sudirmangebergte.

De hoogtekaart van Indonesië toont de verschillende hoogtes van Indonesië. Deze hoogtekaart van Indonesië laat u zien waar de hoogste en laagste gebieden van Indonesië in Zuidoost-Azië zijn. De hoogtekaart van Indonesië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De hoogteverschillen in Indonesië zijn als volgt: het laagste punt is de Indische Oceaan op 0 m (zeeniveau), het Wetar-bekken in het oosten van de Bandazee op -7.440 m (ten noordwesten van de Tanimbar-eilanden en ten zuidoosten van het eiland Ceram), waar zich de subductiezone bevindt. Het hoogste punt is Puncak Jaya (ook bekend als Carstenz Piramide) op 4.884 m, zoals u kunt zien op de hoogtekaart van Indonesië.

Banda Zee, Bahasa Indonesia Laut Banda, deel van de westelijke Stille Zuidzee, begrensd door de zuidelijke eilanden van de Molukken van Indonesië (Alor, Timor, Wetar, Babar, Tanimbar en Kai in het zuiden en Ceram, Buru en Sula in het noorden). De Bandazee is verdeeld in twee bekkens, gescheiden door een heuvelrug die hier en daar door koraalriffen wordt overspoeld. Het noordelijke Banda-bekken is 5.800 meter diep, terwijl het zuidelijke Banda-bekken 5.400 meter diep is. Een vulkanische bergrug scheidt het zuidelijke Zuid-Banda-bekken verder van het Weber-bekken, het diepste bekken in zee, op ongeveer 7.440 meter. De actieve vulkaan, Mount Api, verheft zich van de bodem van het zuidelijke bekken op 4.500 meter hoogte tot 670 meter boven de zeespiegel, zoals te zien is op de hoogtekaart van Indonesië. Het heldere water dat vele eilanden omringt, vormt een perfecte habitat voor spectaculaire koraalriffen.

Puncak Jaya (uitgesproken als [ˈpuntʃaʔ ˈdʒaja]) of Carstensz Piramide (4.884 m) is de hoogste top van de berg Carstensz (/ˈkɑrstəns/) in de Sudirman Range van de westelijke centrale hooglanden van de provincie Papoea, Indonesië (binnen het regentschap Puncak Jaya). Andere toppen zijn East Carstensz Peak (4.808 m), Sumantri (4.855 m) en Ngga Pulu (4.863). Andere namen zijn Nemangkawi in de Amungkal taal, Carstensz Toppen en Gunung Sukarno. Met 4.884 meter (16.024 ft) boven de zeespiegel is Puncak Jaya de hoogste berg van Indonesië, de hoogste op het eiland Nieuw-Guinea (dat de Indonesische regio West-Papoea plus Papoea-Nieuw-Guinea omvat), de hoogste van Oceanië (Australisch continent), en de 5e hoogste berg in politiek Zuidoost-Azië. Het is ook het hoogste punt tussen de Himalaya en de Andes, en de hoogste eilandtop ter wereld. Sommige bronnen beweren dat Mount Wilhelm, 4.509 m (14.793 ft), de hoogste bergtop in Oceanië is, omdat Indonesië deel uitmaakt van Azië (Zuidoost-Azië), zoals vermeld staat op de hoogtekaart van Indonesië.

De rivieren in Indonesië kaart toont de belangrijkste rivieren met hun namen van Indonesië. Met de rivierenkaart van Indonesië kunt u de belangrijkste rivieren vinden die in en door Indonesië in Zuidoost-Azië stromen. De rivierenkaart van Indonesië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De meerderheid van de Indonesische bevolking leeft in de buurt van water, zowel aan de kust als langs rivieren en meren. De grootste rivieren in Indonesië zijn qua omvang en reikwijdte niet te vergelijken met de Mekong of de Yangtze op het Aziatische vasteland, maar de rivieren spelen nog steeds een belangrijke rol in de economie en cultuur van het land. Vier van de langste rivieren van Indonesië zijn te vinden in de provincies Kalimantan op het eiland Borneo: Mahakam, Barito, Kahayan en Kapuas, met een lengte van 710 mijl de langste rivier van Indonesië. Papoea-Nieuw-Guinea heeft de op één na langste rivier, de Sepik, die 700 mijl lang is zoals u kunt zien op de rivierenkaart van Indonesië. Andere grote rivieren op het eiland zijn de Fly, Mamberamo en Pulau. De langste rivieren van Sumatra zijn de Musi en de Batang Hari.

Meer dan tweederde van de 300 vissoorten die in de Kapuas zijn geïdentificeerd, hebben een hoge economische waarde en ondersteunen een bloeiende visindustrie. De Kapuas-rivier is een belangrijke verkeersader die het centrum van Borneo met de westkust verbindt: de enorme breedte en diepte van de rivier ondersteunen intensieve vracht- en passagiersvaart over het grootste deel van de lengte. Ook houtkap en houtvlotten komen langs de rivier voor. De Musi-rivier is uitgebaggerd zodat grote schepen kunnen varen tot Palembang, een belangrijke havenstad die de export van aardolie, rubber en steenkool mogelijk maakt. De delta van de Fly River zoals die op de rivierenkaart van Indonesië is aangegeven, is bezaaid met grote eilanden die bedekt zijn met dikke, vruchtbare alluviale grond. Kokospalm, broodvrucht, weegbree, sagopalm en suikerriet worden er in overvloed verbouwd. Het stroomgebied van de Mahakam bevat talrijke meren die jaarlijks tot 35.000 ton vis produceren. Dit gebied is het tweede meest productieve koolwaterstofbekken in Indonesië, met bijna drie miljard vaten olie en dertig biljoen kubieke voet gasreserves.

Het stroomgebied van de Sepik, zoals vermeld op de rivierenkaart van Indonesië, omvat moerasland, tropisch regenwoud en bergen. Biologisch gezien is het riviersysteem mogelijk het grootste ongerepte zoetwater-wetlandsysteem in de regio Azië-Stille Oceaan. Het stroomgebied is grotendeels ongestoord, er zijn geen grote stedelijke nederzettingen, mijnbouw of bosbouwactiviteiten. De Mahakam-rivier is het thuis van de Irrawaddy-zoetwaterdolfijn, een ernstig bedreigde soort, en is ook een belangrijke broed- en rustplaats voor 298 vogelsoorten, waaronder 70 beschermde en vijf endemische soorten. Japan had het gebied van de Sepik-rivier gedurende het grootste deel van de Tweede Wereldoorlog in handen. Het gebied was de plaats van een gevecht tussen Japan en Australië in 1945.

De bergen in Indonesië kaart toont de belangrijkste bergen met hun namen in Indonesië. Met de bergen kaart van Indonesië kun je de belangrijkste bergketens en hoogste bergen van Indonesië in Zuidoost-Azië vinden. De Indonesië bergen kaart is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

Indonesië Sudirman Range Mountains is de locatie van de vier hoogste bergen in het land. Met een hoogte van 4.884 meter is Puncak Jaya de hoogste berg in Indonesië en Oceanië, zoals u kunt zien op de kaart van de Indonesische bergen. Na Puncak Jaya zijn de volgende drie hoogste bergen Sumantri met een hoogte van 4.870 meter, Ngga Pulu met 4.862 meter en Carstenz East met 4.820 meter. Puncak Jaya, ook wel Carstensz Piramide genoemd, werd in 1623 voor het eerst gezien door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jan Carstenzoon, hoewel het meer dan 200 jaar duurde voordat iemand anders kon bevestigen wat hij zag, omdat niemand in Europa geloofde dat er sneeuw kon liggen op de evenaar van de aarde. Dit werd uiteindelijk bevestigd in 1909 toen Hendrik Albert Lorentz, een Nederlandse ontdekkingsreiziger, het sneeuwveld van Puncak Jaya bereikte met de hulp van enkele Dayak Kenyah dragers.

In het Jayawijaya-gebergte in de provincie Papoea in Indonesië bevinden zich de vijfde en de achtste hoogste berg van het land. Met een hoogte van 4.760 meter is de Puncak Mandala de vijfde hoogste berg van het land en de Yamin berg met een hoogte van 4.540 meter is de achtste hoogste berg op de kaart van de Indonesische bergen. De Puncak Mandala is de op één na hoogste vrijstaande berg in heel Indonesië en Oceanië. Puncak Mandala wordt beschouwd als een van de drie hoge massieven in West-Nieuw-Guinea en zijn top had vroeger een ijskap, maar die is in 2003 verdwenen. De berg werd voor het eerst beklommen op 9 september 1959 door Herman Verstappen, Arthur Escher, Max Tissing, Jan de Wijn en Piet ter Laag, die allen deel uitmaakten van een Nederlandse expeditie. Mount Yamin is de op drie na hoogste vrijstaande berg op het eiland Nieuw-Guinea, dat de Indonesische regio op Papoea en het land Papoea-Nieuw-Guinea omvat.

In het Maoke-gebergte in de provincie Papoea in Indonesië bevinden zich de zesde, zevende, negende en tiende hoogste bergen van het land. Met een hoogte van 4.750 meter is Puncak Trikora de zesde hoogste berg van het land en Ngga Pilimsit, met een hoogte van 4.717 meter is de zevende hoogste berg van Indonesië. J.P. Coen Peak is 4.500 meter hoog en Valentiyn is 4.453 meter hoog, zoals vermeld op de Indonesische bergkaart. Begin 1900 maakte de rivier de Noord het verkennen van de berg Puncak Trikora haalbaar voor de Nederlandse kolonisten die Nieuw-Guinea tot 1962 beheersten. De derde Zuid-Nieuw-Guinea-expeditie van de Nederlanders was de eerste succesvolle beklimming van de berg, waarbij Alphons Franssen Herderschee, Paul François Hubrecht en Gerard Martinus Versteeg op 21 februari 1913 de top bereikten. De ijskap op de berg Puncak Trikora smolt tussen 1936 en 1962. De Ngaa Pilimsit berg werd voor het eerst beklommen op 12 februari 1962 in door Heinrich Harrer en Philip Temple.

De klimaatkaart van Indonesië toont de gemiddelde temperatuur en klimaatzones van Indonesië. Met deze klimaatkaart van Indonesië kunt u het weer, de gemiddelde neerslag, de gemiddelde zonneschijn en de verschillende klimaten van Indonesië in Zuidoost-Azië bekijken. De Indonesië klimaatkaart is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Het klimaat van Indonesië is bijna volledig tropisch. De gelijkmatig warme wateren die 81 % van het Indonesische grondgebied uitmaken, zorgen ervoor dat de temperaturen op het land vrij constant blijven, waarbij de kustvlakten gemiddeld 28°C, het binnenland en de berggebieden gemiddeld 26°C, en de hogere berggebieden 23°C bedragen, zoals u kunt zien op de klimaatkaart van Indonesië. De temperatuur varieert weinig van seizoen tot seizoen, en Indonesië kent relatief weinig verandering in de lengte van de daglichturen van het ene seizoen tot het andere; het verschil tussen de langste dag en de kortste dag van het jaar is slechts achtenveertig minuten. Hierdoor kunnen gewassen het hele jaar door worden geteeld. De belangrijkste variabele van het Indonesische klimaat is niet de temperatuur of de luchtdruk, maar de regenval. De relatieve vochtigheid in het gebied varieert tussen 70 en 90%. De wind is matig en over het algemeen voorspelbaar, met moessons die gewoonlijk in juni tot en met september uit het zuiden en oosten komen en in december tot en met maart uit het noordwesten. Tyfoons en grootschalige stormen vormen weinig gevaar voor zeelieden in de Indonesische wateren; het grootste gevaar komt van snelle stromingen in kanalen, zoals de Straat van Lombok en de Straat van Sape.

De extreme neerslagvariaties houden verband met de moessons. In het algemeen is er een droog seizoen (juni tot september), onder invloed van de Australische continentale luchtmassa's, en een regenseizoen (december tot maart) dat het resultaat is van luchtmassa's van het vasteland van Azië en de Stille Oceaan. Lokale windpatronen kunnen deze algemene windpatronen echter sterk wijzigen, vooral op de eilanden centraal Maluku-Seram, Ambon en Buru, zoals de klimaatkaart van Indonesië laat zien. De heersende windpatronen werken samen met de lokale topografische omstandigheden en zorgen voor aanzienlijke variaties in de neerslag in de hele archipel. In het algemeen valt in de westelijke en noordelijke delen van Indonesië de meeste neerslag, omdat de noord- en westwaarts trekkende moessonwolken zwaar gevuld zijn met vocht tegen de tijd dat zij deze verder weg gelegen gebieden bereiken. West-Sumatra, Java, Bali, het binnenland van Kalimantan, Sulawesi en Papoea zijn de meest voorspelbare vochtige gebieden van Indonesië, met meer dan 2.000 millimeter neerslag per jaar.

Sinds 1990 is de gemiddelde jaarlijkse temperatuur met ongeveer 0,3°C gestegen. Hoewel de luchttemperatuur weinig verandert van seizoen tot seizoen of van regio tot regio, heersen op grotere hoogte koelere temperaturen. In het algemeen dalen de temperaturen ongeveer 1° per 90 meter stijging van de hoogte ten opzichte van de zeespiegel, waarbij in sommige hooggelegen berggebieden in het binnenland nachtvorst voorkomt, zoals vermeld op de klimaatkaart van Indonesië. De hoogste bergketens in Papoea zijn permanent met sneeuw bedekt. Als tropisch land heeft Indonesië geen lente, zomer, herfst of winter, maar alleen de twee seizoenen regenachtig en droog, die beide relatief zijn. Hoewel er aanzienlijke regionale verschillen zijn, is het droge seizoen in het grootste deel van het land (inclusief Java en Bali) van april tot oktober, terwijl het natte seizoen van november tot maart loopt. Door de opwarming van de aarde zijn de seizoenen echter minder voorspelbaar geworden.