De oude kaart van Indonesië toont evoluties van Indonesië. Deze historische kaart van Indonesië laat je reizen in het verleden en in de geschiedenis van Indonesië in Zuidoost-Azië. De oude kaart van Indonesië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Homo sapiens bereikte het oude gebied van Indonesië rond 45.000 jaar geleden. In 2011 werd bewijsmateriaal ontdekt in het naburige Oost-Timor, waaruit blijkt dat deze vroege kolonisten 42.000 jaar geleden over hoogwaardige maritieme vaardigheden beschikten, en bijgevolg over de technologie die nodig was om de oceaan over te steken en Australië en andere eilanden te bereiken, aangezien zij grote hoeveelheden grote diepzeevis zoals tonijn vingen en consumeerden. Austronesische volkeren, die de meerderheid van de moderne bevolking vormen, migreerden van Taiwan naar Zuidoost-Azië, zoals je kunt zien op de kaart van het oude Indonesië. Zij arriveerden in Indonesië rond 2000 voor Christus, en terwijl zij zich door de archipel verspreidden, beperkten zij de inheemse Melanesische volkeren tot de ver oostelijke gebieden. Dankzij ideale landbouwomstandigheden en de beheersing van de natte rijstteelt in de 8e eeuw v. Chr. konden dorpen, steden en kleine koninkrijken tot bloei komen in de 1e eeuw n. Chr.

De strategische positie van Indonesië op de zeeweg bevorderde de handel tussen de eilanden en de internationale handel, waaronder de banden met de Indische koninkrijken en China, zoals blijkt uit de kaart van het oude Indonesië, die enkele eeuwen voor Christus tot stand kwam. De handel heeft sindsdien de Indonesische geschiedenis fundamenteel gevormd. Vanaf de 7e eeuw floreerde het machtige zeekoninkrijk Srivijaya als gevolg van de handel en de invloeden van het hindoeïsme en boeddhisme die daarmee werden geïmporteerd. Tussen de 8e en 10e eeuw bloeiden de agrarische boeddhistische Sailendra en de hindoeïstische Mataram-dynastieën in het binnenland van Java, waarbij grootse religieuze monumenten als de Sailendra Borobudur en de Mataram Prambanan werden achtergelaten. Het hindoeïstische Majapahit koninkrijk werd aan het eind van de 13e eeuw in Oost-Java gesticht, en onder Gajah Mada strekte zijn invloed zich uit over een groot deel van het oude Indonesië.

Hoewel islamitische handelaren al vroeg in het islamitische tijdperk door Zuidoost-Azië reisden, dateert het vroegste bewijs van geïslamiseerde bevolkingsgroepen in het oude Indonesië uit de 13e eeuw in het noorden van Sumatra, zoals vermeld op de kaart van het oude Indonesië. Andere Indonesische gebieden namen geleidelijk de Islam over, en tegen het einde van de 16e eeuw was het de dominante godsdienst op Java en Sumatra. Voor het grootste deel overlapte en vermengde de Islam zich met bestaande culturele en religieuze invloeden, waardoor de overheersende vorm van de Islam in Indonesië ontstond, met name op Java. Het eerste regelmatige contact tussen Europeanen en de volkeren van Indonesië begon in 1512, toen Portugese handelaren, onder leiding van Francisco Serrão, probeerden de bronnen van nootmuskaat, kruidnagel en cubeb peper in Maluku te monopoliseren. Nederlandse en Britse handelaren volgden. In 1602 richtten de Nederlanders de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) op en werden zij de dominante Europese macht. Na een faillissement werd de VOC in 1800 formeel ontbonden en richtte de Nederlandse regering Nederlands-Indië op als een genationaliseerde kolonie.